طبق شنیده ها ، یکی از مراسم های زیبای محلی که در سیرجان قدیم و اختصاصاً در شب بيست و هفتم ماه رمضان ( که به روایتی همان شب قدر ، شب ِنزول قرآن است ) برگزار مي شده ، مراسم کِلی زنی ( = کلید زنی ) بوده است.
در این مراسم که بطور ویژه به زنان حاجتمند اعم از بیوه زنان ، دوشیزگان جوان دم بخت یا زنان عقیم ( بی فرزند )اختصاص داشته است ، درون یک کِمو (= غربال گندم )یک قطعه آيينه ، یک عدد سرمه دان و قدری نبات مي گذاشتند و در حالی که صورت های خود را می پوشاندند تا کسی آنها را نشناسد ، در محله های نزدیک به درب خانه ها می رفتند.
کليدزنها جلوی هر منزلی که مي رسیدند با کليد چوبي که در دست داشتند ، کمو يا درب خانه را مي کوبیدند. زن صاحبخانه با شنيدن این صدا ، در را باز مي کرد و بدون اینکه سئوالی از آنها بپرسد به نیت روشنايي و باز شدن گره از کار کليدزنها به آينه را بر می داشت ، خود را در آن می دید و مقدار کمی از نبات داخل کمو را در دهان مي گذاشت آنگاه سرمه دان را باز می کرد و به چشم خود سرمه مي کشید. در انتها نیز مقداري خوراکي و پول و یا اگر این مراسم در نیمه آخر تابستان بود ، دانه اي انار در کمو مي ریخت و زنهای کلید زن به سوی خانه ی بعدی می رفتند .
اين رسم زیبا تا پاسي از شب ادامه داشت.
مردم سیرجان قدیم عقيده داشتند آنچه که خوارکی هایی که کليدزنها از خانه ها جمع مي کردند خواص بسیاری دارد و اگر شخصی حاجتمند با عقیده و ایمان از آنها مصرف کند به حول خداوند حاجتش روا خواهد شد.
کلید واژه ها: کليدزني- مراسم کليدزني+ رسومات قدیمی استان کرمان+ رسومات قدیمی سیرجان+فرهنگ مردم قدیم سیرجان+ مراسم شب بیست و هفتم ماه رمضان+ مراسم حاجت طلبی+ دختر دم بخت+ دختر جوان+ بیوه زن+ زن عقیم+گره گشایی در قدیم+شب نزول قرآن+ عقیده به معجزه+فرهنگ مردم قدیم سیرجان+وبلاگ دارستان سیرجان
