از ساز سرنا براي مراسم و جشن ها و حتي نواختن در مراسمات عزاداري سيدالشهدا استفاده مي شده است.
اين ساز متشکل است از يک لوله مخروطي شکل، که در انتهاي بالائي آن «قميش» قرار مي گيرد. سرنا از دسته سازهاي «دو زبانه » است و به اين ترتيب «قميش» آن از دو تيغه متکي به هم تشکيل شده و انتهاي آن دو حلقه اي مسطح محصور شده است.
در روي لوله تعداد 6 تا 7 سوراخ تعبيه شده و با گذاشتن و بر داشتن انگشتان هر دو دست، اصوات حاصله را زيرو بم مي کند. طول ساز کاملا ثابت نبوده و از 30 تا 45 سانتيمتر (معمولا ) و در بعضي نقاط حتي تا 60 سانتيمتر ،ساخته شده است.

وسعت صدا نيز در اين ساز کاملا ثابت نيست و واضح است که سرناهاي بزرگ تر ميدان صدائي بم تر از سرناهاي کوچک دارند.
حد متوسط (و معمول) وسعت صدا در اين سازها از اين قرار است:

سرنا، سازي نه تنها محلي؛ بلکه قديمي است. در اشعار شعراي ايران به کرات نام «سرنا» يا «سورناي» آمده است.
در نواحي بختياري و دزفول سرناي کوچک معمول است.
سرناي محلي ، معمولا با دهل نواخته مي شود.